Van zalmvisserij Oranje Nassau in Pernis is niet veel beeldmateriaal meer te vinden. Ik ben daarom op zoek gegaan in oude kranten. Die bieden wel een kijkje in het reilen en zeilen van de visserij. Door de jaren heen loopt de vangst terug. Het zalmvissen wordt steeds minder rendabel en de visserij raakt in de problemen. Het einde van de visserij is dramatisch.

In de tweede helft van de 19e eeuw lijkt het aanvankelijk goed te gaan met de zalmvisserij. Een knipsel uit 1871 meldt trots dat “een zalm, zwaar 14 kilo, bij afslag is verkocht voor f 104”, een fortuin voor die tijd.

Rond 1880 wordt er weinig gevangen. Op 8 april van dat jaar was de vangst “zoo gering, dat de werkzaamheden gestaakt zijn.” Toch lijkt de vangst daarna weer op te veren – in 1884 worden op 1 dag 152 zalmen gevangen. Maar in 1889 meldt de Vlaardingsche Courant: “De zalmvangst op de visscherij Oranje Nassau laat veel te wenschen over; de meeste zegens (visnetten) worden geheel ledig opgehaald.”

In 1891 wordt de zalmzegen (het vissersnet) vernield bij een ruzie met een schipper. Een en ander leidt tot een rechtszaak en een vermakelijk krantenknipsel.

In de jaren negentig van de 19de eeuw lijkt de situatie definitief bergafwaarts te gaan. In 1894 is situatie dramatisch, en worden nog maar enkele zalmen gevangen. In het Rotterdamsch Dagblad is er voor het eerst sprake van het stoppen van de visserij rond Rotterdam: “Men verwacht dat binnen niet al te langen tijd, de geheele zalmvisscherij alhier voorgoed zal gestaakt worden.”

In een knipsel uit 1901 is de teruggang van de visstand goed te zien. In 1900 worden er in Kralingseveer 21.462 zalmen verhandeld, in 1880 waren dat er nog 41.736.

In 1910 stellen de aandeelhouders van de visserij voor om de pacht op te zeggen. “Het afgeloopen jaar was voor onze visscherij slechter dan ooit te voren. Geen enkele week kon zooals men dat noemt de haal besomd worden. Dat is alleen de kosten van bevisschen.” De definitieve nekslag zal echter komen vanuit B en W van de gemeente Rotterdam. Er zijn plannen voor havenuitbreiding, die ten koste zal gaan van de zalmvisserij.

Wrang genoeg vinden de vissers vinden in hun netten geen zalm meer, maar wel regelmatig de lijken van drenkelingen.

Eén kort knipsel markeert het einde van de werkende zalmvisserij in 1919.

De gebouwen op het terrein van de visserij worden na die tijd nog wel bewoond (zie blog de bewoners van de zalmvisserij). Op het terrein wordt een betonfabriek gevestigd. Op 11 januari 1937 breekt er brand uit, vlak voor de aanleg van de Tweede Petroleumhaven op die plek. Wat nog over is van Zalmvisserij Oranje Nassau gaat in vlammen op.

Bron: delpher.nl