Op dit weblog heb ik veel geschreven over de wonderlijke zalmvisserij in Pernis. Mijn betovergrootvader was niet de enige in de familie met een inmiddels uitgestorven beroep. Mijn grootvader Meindert Seinstra was houtvlotter van beroep. Op de foto (tweede van links) zie je hem in zijn jeugdjaren aan den arbeid. Al balancerend op de glibberende, drijvende boomstammen sorteerde hij deze naar soort en dikte.

Rotterdam was als handelshaven in die tijd (rond 1920) uiteraard ook een centrum van de houthandel. Met coasters en in vlotten werd het hout uit Duitsland en Scandinavië aangevoerd. De lange boomstammen werden veel gebruikt als heipalen. Met de komst van betonnen heipalen verdween het beroep houtvlotter.

Mijn opa Meindert woonde in de jaren 20 op zalmvisserij Oranje Nassau in Pernis met zijn vrouw Willempje Bekker. Dat was een kleindochter van zegenbaas Aart de Jong. Ze hadden een dochtertje, die ook Willempje heette. Hoe Meindert in Pernis terecht is gekomen, weet ik niet. Kwam hij uit Friesland?

De zalmvisserij werkte in die tijd al niet meer. Hoogstwaarschijnlijk ging Meindert met de boot naar zijn werk in de haven van Rotterdam. Ergens rond 1935 kreeg hij een baan aangeboden als houtbaas van de palenhaven in Capelle aan den IJssel bij Houthandel IJpema*. Het jonge gezin verhuisde naar een huisje aan de dijk, Groenedijk 18. Het was het enige huis in de verre omtrek. Op deze plek is nu jachthaven ‘t Zandrak.

Hier groeide mijn moeder Willempje Seinstra op. Ik heb er veel verhalen over gehoord. Over de geit met de poëtische naam ManestraaI, over het bombardement van Rotterdam en de watersnood van 1953. Ik heb ook veel mooie foto’s in de familiealbums gevonden, en ik ga in de archieven zoeken. Genoeg stof dus voor een nieuwe serie blogs.

* Ik kom ook wel de spelling ‘Ypema’ tegen.